Kreş

Ada Çanakkale DE ÇÖMÜ Kreşe başladı. Bir önceki yazımda baya bi dertli yazmışım. Hem komik geldi hemde üzüldüm. Herşeyi abartıyorum diye üzüldüm tabi. Bu huyumu değiştirmem lazım.
Ada nın kreş macerası önce onun alışması ve benim alışamam, sonra onun hem okula hemde arkadaşlarını ve   öğretmenini sevmesiyle içimize       sinen bir yer olduğu konusunda netleşti.  Bol bol hastalıklar, kreşte üç yaş grubunun uyutulması, bunlarda eksiler oldu.. Hastalıklara yapacak bir şey yok aslında. Evde de olsa olacak okulda da olsa olacak. Ama uyku konusu, bilen bilir Ada bebek arabasinda dolaşırsam uyuyan bir çocuk olduğu için, dinlenmek için bile kreşte uyku odasına girmedi ilk aylar. Şimdi çok şükür ki uyumadan dinleniyor orada.

Bu arada Ada yine hasta, alerjik burun tıkanıklığı ve gözünde kızarıklık oldu. Canim kızım, hemen iyileş..

Bloguma daha sık yazma kararı aldım. Umarım uygularım. 

Kreş Olayları Başlamadan Biten

Geçen gün evimize yakın olan bir kreş ile görüşmeye gittim.Çat kapı. Parktan falan tanıyordum sahibini, çocukları oynasınlar diye getiriyorlardı. Hatta o zaman bilgi almıştım ama Ada 3 yaşında bile değildi. Ada şimdi 3 yaş 5 aylık . Eylül ayında bir okul bulup başlatmaktı niyetimiz..Bu parktan tanığım kreş bize hem yürüme mesafesinde hem lojmandan da bir kaç aile buraya vermiş referans oldular çat kapı gittim.Tam da yemek saati gitmişim, yetkili kişi bir türlü kapıya gelip beni içeri davet etmedi ve Ada tam girmeye çalışırken bir bayan 15:00 den sonra gelin dedi. Yüzüm düştü tabi,sinir oldum ( çok çabuk moralim bozulur ) oldu o zaman iyi günler dilerim diyerek dimdik merdivenleri indik zar zor. Gerçi iyi ki gitmişim, bakkalın üst katında yani 2. katta bir kreş..Beğenmedim..
Neyse, burası Çanakkale..

Ada'yı neden kreşe ve ya neden okula vermek istiyoruz: bizim için en önemlisi çocuğu ağlayark bir şeyler yaptırmaya alıştırmışız bu huyundan okulda vazgeçer düşüncesiyle.Çoğunluğa uyarak , ortama ayak uydurarak, sosyalleşerek öğrensin diye. Paylaşmayı öğrensin vs.vs. diye.Ben bu sene de okula gitmesini istemiyorum aslında.Ama yukarıda yazdığım sebeplerden gitse daha iyi olacak gibi..Bilmiyorum..

Okullarda tam gün olursa en az 3 saat öğlen uykusuna yatırıyorlar. Benim kızım bir senedir evde yatarak öğlen uykusuna geçmiyor.Ancak bebek arabasında dolanırsak dışarıda uyuyor. Şimdi birde yaz, deniz, kum , güneş, bol aktivite. Çok eğleniyor çok yoruluyor. Mesela şu an odasında uyuyor:) Denizden gelince duş ve yemek sonra arabasıyla 10 dakikalık bir terziye gitme turu ile uykuya geçti.Sonrasında arabayı eve kadar taşıma ve ( 3. kat'a ) Allahım lütfen uyanmasın diyerek dualar eşliğinde yatağına yatırmaca.. Çok şükür..

Neyse, konuyu yine uykuya getirdim.İçimde kalan bir şey bu öğlen uykusu.

Kreşe vermektense bu kış oyun gruplarıyla idare edip seneye mi versem acaba diye düşünüyorum..Benim tek derdim ağlama huyundan vazgeçmesi..Kendim de bir şeyler yapıyorum tabi.Ağlarsan isteklerin olmaz, seni anlayamıyorum, ağlamadan konuş gibi..

Gelişmeler  neler olacak bakalım.

İyi ki doğdun canim kızım

Ada'nın doğum gününü bugün kutladık. Nice sağlıklı, mutlu senelere bir tanecik kuzum ❤

Mart Ayı

Mart ayını bekleyenler klübü:)

Artık ne blog okuyan ne de blog yazan kaldı ( istisnalar var elbet )

Bende bir iç dökme olayı yapayım dedim..

Kısacık ama..

Hayat ne tuhaf,
hayat ne güzel,
hayat ne kadar da özel..

Çok şükür..

İnatçı Ada

                                                                      Bozcada

Hayvanları çok seviyorum ama , kedileri daha çok:)


Annesinin çok bilmiş, inatçı,her lafa cevabı olan ponçikosu..

canımın içi..

Bu aralar kafama her şeyi takar oldum.Fazla duygusallık beni yoruyor.
Haberleri izlemek, gazete okumak hatta twittera bakmak bile beni
yoruyor artık.. Çok üzülüyorum, sinirleniyorum..
Sonra ne oluyor, üzüldüğümle kalıyorum işte:)

Ada kuzum da hastalandı üstüne.. İlaç içiremediğimiz  için sabah akşam iğne
vuruldu..Her akşam gitmiyceeem diye ağlayarak çıktık evde ama özellikle bu akşam,
kaçıp saklandı. Siz gidin ben gelmiyeceğim dedi.. Ahh canım yavrum, çok zor ama senin
iyiliğin için hepsi..

Bu arada hastalandığı ilk günün gecesi ateş çok yükselince, acile gittik.
Ada orada, doktor sevmiyoruuummm diye bağırmaya başladı.( Ada'yı asla iğne,doktor veya polis vs.vs. diyerek korkutmadığımız halde )Acilde ki doktor da ,psikiyatriste götürün dedi, böyle her istediğini ağlayark yaptırır, ileride de devam eder dedi. Yahu her çocuk doktordan, iğneden korkmaz mı. Kendi doktorumuza da sorduk bu konuyu ,önce kreş veya anaokuluna başlamalı dedi, orada da inatçı, uyumsuz olursa pedagoga gidersiniz dedi.

Çok daldan dala oldu ama inan aklımda öyle şu an sevgili bilog.

Google da. kakasını söyleyip küloduna yapan falan filan diye araştırma yapacaktım zaar:)

Bu ara bu derdirmiz var. Bakalım nasıl gelişecek olaylar.

üç yaş şeysi, hoşgeldin canım

Hello

Bloğumu özleyince açıp okuyorum da neden bir şeyler yazmıyorum acaba?
Sanıyorum zor geliyor, vakit ayırmak.Bir aydıR Ada'nın babaannesi ve dedesi burada.


Ada'ya çişini-kakasını artık beze değil, tuvalete yapması gerektiğini öğrettik.Daha doğrusu babaannesi öğretti. Ben 2 hafta denemiştim , sabırlı olamadım ve bıraktım. Belki de zamanı gelmişti bilemiyorum!!!

Dışarı çıktığımızda ve geceleri primanın gece külotlarından giydiriyorum. Adına da Dora külotu diyoruz, hava soğuk olduğu için bunu giydirdiğimi söylüyorum.. İnandı canım Ada'cığım..
Şakir'e çay içemeye gidince "anne çişim geldi, bende büyüklerin tuvaletine gidicem "diyor..
Çok şükür..Yakında gece külot olayına da son vereceğim ama şu kış bir geçsin diyorum.Acelesi yok.

Kaka olaylarında bir kaç kez lazımlığa ve klozete yapmıştı.Daha sonra altına kaçırdı hep, bize söylemedi. Fark edince biz, "gelmeee anneee"deyip durdu:) Üstüne gitmedim bende. Sonra yaptı lazımlığına çişim var diyerek..

Ama bir keresinde kakasını yapmış ve bana "anne bak, kuyruğum var.Tıpkı bir sincap gibi,sağa sola sallıyorum "dedi.. Poposunu gösterip. Ayy, güldüm durdum.Deli kızım benim. Baby Tv de ki bily bam bam dan öğrendiği şarkıyı söylüyor ve kakasını da kuyruk diye gösteriyor:)

İşte bir yılı da böyle bitirdik..

Umarım 2015 sağlık, huzur , barış, mutluluk getirir her birimize.Ülkemize.

Not: Çanakkale'ye 2011 yılından bu yana ilk defa kar yağınca tuttu.. Çok fazla kar kış seven biri değilimdir.Yaz insanıyımdır ama, nedense bu yıl Ada için bende heveslendim. Bursa da her kış kara doyardık.Ada Uludağ'a gitti aslında ama bu yıl daha bir farkında olacak..

Sokaktaki hayvancıklar ve evsiz insanlar umarım sıcak bir yer bulmuşlardır..

Şükür

Çok şükür hemde..
Bugün Ada'yı halkbahçesine götürdüm, simit yiyerek çimenlerde kedi kovaladı ve ZIP zıpa binmek istedi. İlk defa bindi ve 20 dakika zıpladı:)

Sonra bebek arabasına binip eve doğru yola koyulduk, eve 5dk mesafede uyudu..  Zınk diye gelen bir cesaretle eve çıkardım Ada yı. Çok çok şükür uyanmadı, 1 saattir de uyuyor.

Mutluyum:)